عصبانی نیستم

در فینال جام‌جهانی 2006، از همان دقیقه‌های آغازین. بین زیدان و ماتراتزی جدال در گرفته بود. هر دوی آنها در بازی گل زدند. و بعد، آن صحنه‌ی معروف اتفاق افتاد. زیدان به ماتراتزی که پیراهنش رو کشیده بود گفته بود: اگه پیراهنم رو می‌خوای بذار برای بعد بازی... بعد، ماتراتزی درباره خواهر زیدان حرفی زده بود...زیدان عصبانی شد و با سر رفت توی سینه‌ی ماتراتزی؛ کارت قرمز و اخراج زیدان. و سرانجام، اون بازی رو فرانسه توی پنالتی باخت.

امروز، دور دور ماتراتزی‌های فحاش و هتاک است. و ما اگه عصبانی بشیم می‌بازیم!

پ.ن:

بهترین افراد کسانی هستند که خیلی دیر عصبانی می‌شوند و خیلی زود می‌بخشند. «پیامبر رحمت».

----------------------------------------------------------------

اصل پست را با کمی تصرف، از پیج اینستاگرام یک دوست برداشت کرده‌ام.