ابد و یک روز:(سعید روستایی) اینکه بدانیم دنیا(به معنای اعم از جهان هستی گرفته تا کشور و خانه
و خانواده)سیاه است بسیار مهم است اما نسبت و نگاهِ ما با این سیاهی، بسیار بسیار مهم‌تر است.
اینکه به آدمِ بدبخت و خوشبخت بگویی "بدبختی یعنی بدبختی" هنری نکرده‌ای.هنر آن است
در دل سیاهی‌ها نقطه‌های سفید را به او نشان دهی.(علیکم به خوشه‌های خشم/جان فورد)
(به هرحال این یادآوری لازم است که سعید روستایی، متولد سال 68 است! یک سال از من بزرگتر
است و فیلم اولش یک فیلم کاملا حرفه‌‌ای‌ست!)
پنجاه کیلو آلبالو:(مانی حقیقی)هرچه وقیح‌تر شوخی کنی و بیشتر به مسائل کمر به پایین بپردازی،
بیشتر می‌خندانی و بیشتر پول در می‌آوری! از مانی حقیقی بعید بود گیشه‌بازی کند!
(من یک پذیرایی ساده می‌خواستم)
من سالوادور نیستم یا(رضا عطاران):بازیگرِ پولسازِ این دوران که لقمه‌ی چربی شده برای
تهیه‌کنندگانی که از ساختمان‌سازی خسته شده‌اند و می‌خواهند فیلم‌سازی را هم تجربه کنند!
(فیلم فافد ارزش، اما تا این لحظه،پنج میلیارد فروش)
خشم و هیاهو:(هومن سیدی) فیلم به فیلم بهتر می‌شود.قاب‌بندی‌هایش نشان می‌دهد چیزهایی
هست که می‌داند! اگر از دیالوگ‌بازی و بازی‌محوری به گونه‌ی تاتری‌اش کم کند و به "درام" که ویژگی
بارز سینماست بیشتر بپرداز حتما جایگاهش بالاتر خواهد رفت.خشم‌وهیاهو ارزشِ یک بار دیدن دارد.
(هشدار به طرفداران و سینه‌چاکانِ نوید محمدزاده! مراقب باشید که مرادتان نزدیک است حامد بهدادِ2
بشود! نکند هزار عدد فیلم بازی کند و یک‌کدامشان ماندگار نشود...)
بادیگارد: سلام دوباره‌ی حاتمی‌کیا به سینما. یک کلام،فیلمی را که لایقش هستید، از دست ندهید!
خصوصی:
