میخواستم یه پست مفصل درباره فیلمایی که این مدت دیدم بذارم تا از فضای سیاسی در بیام،ولی این دوستمون با این حجم ابراز لطفش مجبورم کرد مسیر رو جور دیگه ای بچینم.
اولا اگه قائل به آزادی مطلق هستید، باید برای افراطی های بوگندوی کثیف هم سهمی قائل باشید!
ثانیا من نه تنها بوگندوی کثیف نیستم. بلکه هفته ای 3 بار میرم حمام. تازه استخری که هفته ای 2 بار میرم رو حساب نکردم.
ثالثا ادکلن هایی که به مناسبت ها و احوال گوناگون استفاده میکنم در زیر آورده ام. رایحه‌هایی که هم به نفس کشیدن خودم کمک میکنن هم دیگران.
Dior Homme Sport
ایشون محبوب ترین ادکلن بنده هستن. بسیار خوش رایحه،معتدل و دارای موندگاری بالا. هرجایی ازش استفاده نمیکنم ولی داره تموم میشه. «پدر خوانده»
Lalique White
بوی خاصی داره و متفاوت. نسبتا گرم با موندگاری خوب. اینو هم هرجایی نمیزنم. مخاطب باهوش میخواد تا به عمقش پی ببره. «زندگی دوگانه ورونیکا»
Bleu de chanel
ایشون به معرفی نیاز دارن اصلا؟! همونقدری که وودی آلن، مشهوره و عالی! «نیمه شبی در پاریس»
Dunhill Icon Elite
گرم و پر حرارت! سرسنگین،با موندگاری معمولی. اما توی مرحله اول،درگیر میکنه مخاطبو. «ارتباط فرانسوی»
Yves Saint Laurent
برعکس اسمش؛ یه موجود خنک و نرمال، ولی بی ادعا. «امیلی»
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
پ.ن: خوشبویی،قشنگ ترین هدیه ایه که اول به خودمون میدیم بعد به دیگران. مخصوصا توی مکان های عمومی و شلوغ.
پ.ن: روایت داریم پیامبر،یک سوم از درآمدش رو برای عطر هزینه میکرد.
