متوسط بودن

آدم‌های متوسط،نه آنقدر قوی هستند که شخص به خصوصی شوند و یا در کانون هرچیزی باشند.نه آنقدر ضعیف که در معامله‌های اثرگذارِ جامعه حساب نشوند.آن‌ها نه آنقدر باهوشند که همگان را متحیر کنند نه آنقدر معمولی که در صف عوام قرار گیرند.آن‌ها توانِ تصور افق‌های بسیار بلند را ندارند اما قدم‌های کوچک نیز راضی‌شان نمی‌کند.به مسائل،نه دورند نه نزدیک.نمای لانگ‌شات را نمی‌پسندند و کلوزآپ‌ها را هضم نمی‌کنند،آن‌ها طرفدار پروباقرص میدیم‌شات‌ها هستند! آدم‌هایی ایستاده در لب مرز،که قدم‌هایشان به چپ یا راست،نابغه‌شان می‌کند یا معمولی. انسان متوسط،هیچ‌گاه مولف نخواهد شد!متوسط بودن یک بلاتکلیفی تمام عیار است.یک دردِ بزرگِ خوره‌وار!