علی،یک روز نیست
در احوالات علی که درود خدا بر او باد نوشته‌اند در کوچه‌ها با کودکان بازی می‌کرد.خَم می‌شد و می‌گذاشت بچه‌ها به پشتش سوار شوند.بعد به تعبیر من - برای اینکه بازی طبیعی‌تر بشود - صدای چهارپا درمی‌آورد تا یتیم‌ها بخندند و شادی کنند.این مهربانی‌ها برای ایام حکومتش است.
نقل شده برایش خبر آوردند زن و مردی در فلان خانه مشغول زنا هستند.علی تا برسد به درِ خانه آنقدر سر و صدا کرد که زن و مرد فرار کردند.نه کسی آنها را در حال گناه دید نه آنها منکرشان را ادامه دادند.این منش،در دوران حکومتش است.
خداوند،اصرار بسیاری دارد بر مهربانی.و تبلور این مهربانی در شخصیت رسولش است.آنگاه که در اوج قدرت است و مکه را فتح کرده،همه را می‌بخشد.همان‌هایی را که روی سرش خاکستر و کثافت ریخته بودند.
هرطور نگاه میکنم آن منش، با این منش که هفت هزار نفر مامور نامحسوس بشوند و گزارش منکرات کنند هم‌خوانی ندارد...مکارمِ رسول برای اصلاح اخلاق بود نه اِفساد!
------------------------------------------
مشکل ما ضعف ایمان نیست عدم معرفت علمی مسائلی است که به آن ایمان داریم و یکی از آن مسائل تشیع و اسلام است.معتقدیم ولی آنرا نمی شناسیم و آشنایی منطقی از آن نداریم و به مردی معتقدیم به عنوان یک امام و یک مرد بزرگ و کسی که همیشه مورد ستایش ما بوده،اما متاسفانه علی را نمی شناسیم.مابیشتر به ستایش علی پرداختیم نه آشنایی با علی…
دکترعلی شریعتی
سلام
قیاس تان مع الفارق است به نظرم.
یک وقت منکری پنهان است و ضرر اجتماعی چندانی ندارد. یک وقت مانور معصیت است! با ابن دو نمی شود یک جور برخورد کرد!
امیرالمومنین، به موقعش حد و تعزیر را هم اجرا می کردند و ـ چه با ژست روشن فکری بخواند و چه نه ـ بسیاری را به درک می فرستادند.