دهه‌ی بی‌عرضگی
دهه‌ی پیش، اوجِ گرایش مردم دنیا به دین اسلام بود. و این دهه،اوج نفرت! به اندازه‌ای که شعار تبلیغاتی نامزدهای انتخاباتِ غرب، بیرون انداختن مسلمان‌ها و بستن مسجدهاست.
کلیپی ساخته بودیم با مضمون مناجات حضرت امیر در مسجد کوفه. فیلم‌های با کیفیت از طبیعت همراه متن دعا و موسیقی بی‌کلام و قرائت دعا توسط دوست‌مان به زبان فرانسه.
بعد پخش در یوتیوب؛ بازخوردش،فراتر از تصور ما بود! کاری که به طور مشخص،برای مسلمان‌ها و به شکل خاص‌تر برای شیعه‌های فرانسوی‌زبان ساخته شده بود مخاطب گسترده‌ای پیدا کرد از بین مسیحی‌ها و حتی بی‌دین‌ها.
موضوع،به همین سادگی و کلیشه‌واریست که دارم تعریف میکنم! این مخاطب‌ها پیام داده بودند «ما از اسلام، تصوری جز خشونت نداریم؛ اما این دعای شما هیچ نشانی از آن خشونت‌ها و کشتارها(اشاره به داعش) ندارد و بسیار مهربان است! ما عمیقا با آن ارتباط برقرار کردیم،روح‌مان تحث تاثیر قرار گرفت و حتی گریه کردیم.»
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
نه خوشحالم و نه حتی غمگین. خنثی‌ترین حال را دارم وقتی می‌بینم چیزی در بساطم هست(آمده) که به کار می‌آید،اما عُرضه‌ی عَرضه ندارم! در عوض، آن که در بساطش،آشغال و کثافت دارد، بازارش روز به روز گرم‌تر می‌شود...
واقعیت سوسک زده
