از همین تریبون از استاد برانکو تشکر می‌کنم که تیم ما رو از چهاردم آورد بالای جدول. از دست دادن قهرمانی بخاطر تفاضل گل، ازون اتفاقاس که فقط برای پرسپولیس می‌افته.تبریک به خوزستانی‌های همیشه مظلوم که بدون سروصدا و حاشیه،لسترسیتی ایران شدن.
پدرم موقع تماشای بازی،خیلی جدی ازم پرسید «تو چرا طرفدار پرسپولیسی؟ بیا ما با باش!» گفتم «اولا از وقتی لاستیکی پام می‌کردین پرسپولیسی بودم. ثانیا کی بود تو عنفوان نونهالی خدا تومن پول داد ثبت نامم کرد مدرسه فوتبال پرسپولیس و تاکید می‌کرد پرسپولیسا فوتبال رو بهتر بلدن؟ ثالثا...» دیگه نذاشت ادامه بدم، پاشد کولر رو خاموش کنه که یادش اومد هنوز درستش نکردیم گفت یادت نره فردا خونه‌ای بریم درستش کنیم(شکلک خنده و گریه مخلوط).
همین امروز، یه عکسی به دستم رسید از عنفوان نونهالی که کارت تیم باشگاه بود. نمی‌دونم خواهرکم که اونموقع اصلا نبوده! اینا رو از کجا پیدا می‌کنه! به هرحال،مهم‌ترین خاطره‌ای که از اون موقع دارم وقتی بود که سرمربی(کلهر) گذاشت با تیم امید تمرین کنم.یادمه فحش‌هایی تو یه بازی تمرینی رد و بدل شد که گوش‌هام در گوش‌هامُ می‌گرفتن یاد نگیرم! تا جلسه‌ی بعدی عذاب وجدان داشتم از چیزایی که شنیده بودم. منِ مثبت رو چه به این فوتبال آخه!
اینم جدول لیگ که خواهرک روی دیوار آشپزخونه ترسیمش کرده. امروز خوشحالی می‌کرد که محسن بنگر تو بازی نیست! کلا به عشق مخالفت با من طرفداری استقلالُ می‌کنه. :)))
