از یک دوره‌ای به بعد،که معمولا توی بیست و پنج سالگی اتفاق می‌افتد،متوجه می‌شوید که از هیچ چیز لذتی نمی‌برید. آن‌گاه اگر خوش‌اقبال باشید و از چیزی لذت ببرید،می‌فهمید آن چیز، همان است که به شما تعلق دارد،و شما به آن.( و تا قیامت از هم جدا نمی‌شوید D: )
این روزها، تنهاترین لذت زندگی کنونی‌ام را تجربه می‌کنم؛ لبخند رضایت شاگردهایم؛ بعد از یک گپ،یک کلاس،یک فوتبال یا یک بازی.
