فیلمِ خوب دیدن مثل کتابِ خوب خوندن، آدم رو منقلب و حتی متحول می‌کنه. سالهای سال بر این باور بودم که یه کتاب خوب، مخصوصا اگه رمان باشه، چنان اثری داره که هیچ فیلم نابی به گردش نمی‌رسه. این باور رو داشتم تا اینکه به قدرتِ ویژگی‌های بصری پی بردم. تصویر، اعجاز می‌کنه! سالهای سال، توی ذهن آدم می‌مونه حتی اگه اسم فیلم از یادش رفته باشه! چند ماهی میشه که حس می‌کنم از دیدنِ هیچ فیلمی لذت نمی‌برم؛ فقط نگاه می‌کنم که بیشتر یاد بگیرم. تا اینکه برای اولین‌بار، فیلم‌نامه‌ی فیلمی که سالهای ساله رتبه‌ی اول Imdb رو گرفته، خریدمُ خوندم و بلافاصله،فیلمش رو هم دیدم(نمی‌دونم برای چندمین بار) تا انتهای فیلم و هم‌زمان با اندی دوفرین، از زندان فرار کردم.
زندگی ما درست مثل یه زندانه. این زندان رو خود ما و زندگی پیرامون، برامون درست میکنن. باورهای ما دیوارهای زندانن و آدمای اشتباهی اطرافمون نگهباناش. یا می‌مونیم و به همین شرایط عادت می‌کنیم یا ازش بیرون می‌آییم و آزاد می‌شیم حتی اگه به قیمت رد شدن از نیم مایل فاضلاب بوگندو باشه...البته امید،آنچنان چیز خوبی هم نیست! یه موقعی مثل بروکسِ پیر، اون‌قدری دیر میشه که درست وقتی آزاد شدیم، می‌میریم!
زندگی ما درست مثل یه زندانه. این زندان رو خود ما و زندگی پیرامون، برامون درست میکنن. باورهای ما دیوارهای زندانن و آدمای اشتباهی اطرافمون نگهباناش. یا می‌مونیم و به همین شرایط عادت می‌کنیم یا ازش بیرون می‌آییم و آزاد می‌شیم حتی اگه به قیمت رد شدن از نیم مایل فاضلاب بوگندو باشه...البته امید،آنچنان چیز خوبی هم نیست! یه موقعی مثل بروکسِ پیر، اون‌قدری دیر میشه که درست وقتی آزاد شدیم، می‌میریم!
